Berichten

“Zorg ervoor dat jullie heilig zijn, en blijf heilig, want Ik ben de HEER, jullie God. Houd je aan mijn bepalingen en leef ze na; Ik ben de HEER, Ik heilig jullie.”

Leviticus 20: 7,8

Na de zondvloed hebben de nakomelingen van Noach niet veel geleerd van het verleden. De mensen hebben zich van God afgekeerd, lopen zelf bedachte goden achterna en brengen zelfs kindoffers om die zelf bedachte goden te behagen. Afschuwelijk. God ging verder met Abraham en belooft hem een groot nageslacht (de Israëlieten) en een eigen land (Kanaän). En nu staan ze op het punt om Kanaän binnen te trekken, een land vol heidense stammen en afschuwelijke heidense gebruiken. En dus bindt God hen op het hart: “Wees heilig, want Ik ben heilig”. God heeft hen wonderlijk bevrijd uit Egypte en hen op wonderbaarlijke wijze van eten voorzien in de woestijn.

“Vergeld geen kwaad met kwaad, maar probeer voor alle mensen het goede te doen.”

Romeinen 12:17

Er is veel kwaad in deze wereld. Ook jij hebt ermee te maken, met situaties en relaties waarin dingen gebeuren die niet goed zijn en die pijn doen. Maar beantwoordt het kwaad nooit met nieuw kwaad. Overwin het kwade door het goede. Dat is niet altijd gemakkelijk. Het kan knagen aan je rechtvaardigheidsgevoel: waarom moet ik altijd de minste zijn? Weet dit: God ziet jou en weet wat er écht is gebeurd. Hij zal jou recht doen!

“Wees eensgezind; wees niet hoogmoedig, maar zet uzelf aan tot nederigheid. Ga niet af op uw eigen inzicht.”

Romeinen 12:16

Jezelf aanzetten tot eensgezindheid en nederigheid, wat is dat vaak moeilijk! Eensgezindheid betekent niet dat iedereen maar hetzelfde moet denken, maar dat we gericht zijn op eenheid in de Geest. Laat Gods Geest in je werken, zodat je niet meer uit bent op je eigen gelijk, je eigen succes en je eigen belangrijkheid. Heb de moed om bescheiden te zijn en de ander hoger te achten dan jezelf en hem of haar ook iets te “gunnen”. God zegent je dan met de vruchten van Zijn Geest.

“Dit zijn de pleisterplaatsen die de Israëlieten aandeden, nadat ze onder leiding van Mozes en Aäron, geordend in legerafdelingen, waren weggetrokken uit Egypte. Op bevel van de HEER heeft Mozes de plaatsen waar ze hun kamp hadden opgeslagen genoteerd. Ze trokken als volgt van de ene pleisterplaats naar de andere:”

Numeri 33: 1,2

Daarna volgen 47 verzen met deze structuur: ‘Zij braken op van … en sloegen hun kamp op in …’ Deze lijst wordt gegeven rond de periode dat het volk het beloofde land gaat innemen. Het volk keek verwachtingsvol vooruit. Dit is een goed moment om bewust stil te staan bij de weg die het volk heeft afgelegd. Als je vooruit kijkt, zie je niet wat er achter je ligt. Soms moet je bewust stilstaan, je omdraaien en je zicht vestigen op de weg die je hebt afgelegd. Zie je die berg, waar je overheen moest, die steen waar je tegen leunde, de momenten dat je het moeilijk had? En zie je waarom God steeds weer te vertrouwen is, in het verleden én in de toekomst? Wat zijn jouw terugblik momenten en zie je nu ook Gods trouw in je leven? Dat geeft vertrouwen voor de toekomst!

“Toen de farao het volk had laten vertrekken, leidde God hen niet langs de weg die door het gebied van de Filistijnen loopt, ook al was dat de kortste route. God dacht namelijk: Als ze strijd moeten leveren, konden ze weleens spijt krijgen en teruggaan naar Egypte. Daarom liet Hij het volk een omweg maken en door de woestijn naar de Rietzee trekken.”

Exodus 13: 17,18

God laat zijn volk een omweg nemen. Niet de kortste route door het gebied van de Filistijnen, maar in de richting van de Rietzee en de woestijn. God wilde zijn volk leren overleven in de woestijn, in volkomen afhankelijkheid van Hem, van Zijn zorg en Zijn trouw. Hij wilde zijn wetten in hun hart schrijven. Soms heb je een woestijn, een omweg nodig om tot je doel, Gods doel, te komen. Wij hebben altijd haast. Tijd is geld. God heeft geen haast. Welke omweg, welke woestijn, heb jij gehad omdat God jou iets wilde leren?

“Wees over niets bezorgd, maar vraag in alle omstandigheden aan God wat u nodig hebt en dank Hem in uw gebeden. Dan zal de vrede van God, die alle verstand te boven gaat, uw hart en gedachten in Christus Jezus bewaren.”

Filippenzen 4:6,7

Wees over niets bezorgd…. Dat is gemakkelijk mee gezegd dan gedaan. Maak jij je niet vaak zorgen om de natuur, het soms ijzige klimaat tussen mensen onderling, de politiek, de wereldvrede, die verder weg lijkt dan ooit? God nodigt je uit om Hem te zeggen wat jij onder deze omstandigheden nodig hebt. Lossen je omstandigheden op, daarna? Dat zegt God hier niet. Wel belooft Hij, dat de vrede van God jouw hart en gedachten in Christus zal bewaren. Zo kan ook de vrede van God jou emotioneel en mentaal beschermen. Het helpt je om niet overmand te worden door zorgen en problemen. Lukt het jou, om je zorgen bij God neer te leggen?

“Maar wie kan al zijn fouten kennen? Spreek mij vrij van verborgen zonden.”

Psalm 19: 13

Zondag zagen we hoe David, de dichter van Psalm 19, de wetten van God een volmaakte levenskracht voor de mens noemt. Hier gaat de psalm over in een gebed. Vandaag zien we, dat ook David zich ervan bewust is, dat geen mens de wet van God kan houden. Hoe vaak gaan ook wij niet de mist in? En hoe vaak, hebben we zelfs soms geen idee, welke schade we aanrichten met woorden en daden, waarvan we ons niet bewust zijn dat ze zoveel impact hebben op een ander? Ik bid: “Heer, vergeef mij mijn onbedachtzaam uitgesproken woorden, mijn “niet zuiver spreken over een ander”, mijn onbedachtzame kopen van spullen die niet op een rechtvaardige manier zijn gemaakt, mijn verspilling van voedsel en grondstoffen en help mij, om me bewust te worden van mijn verborgen zonden.”

“De wet van de HEER is volmaakt: levenskracht voor de mens. De richtlijn van de HEER is betrouwbaar: wijsheid voor de eenvoudige.”

Psalm 19: 8

Gisteren zagen we, hoe de hemel en het uitspansel blijk geven van Gods majesteit en werk. Verderop in de psalm gaat de dichter, David, over op het roemen van de wet van God. Wij houden vaak niet zo veel van regeltjes. We denken dat ze ons inperken. Maar hoe veel beter zou de wereld niet worden, als de wet van God, samengevat in de 10 geboden, wereldwijd wordt nageleefd? Dan lopen we geen andere goden achterna, dan eren we onze ouders, omdat ook zij óns als kinderen eren, dan roddelen en doden we niet meer omdat we niet bedreigd worden. Dan stelen we niet, omdat we elkaar allemáál het goede gunnen. De 10 geboden: eenvoudige en betrouwbare wijsheid. Heer, help mij om deze eenvoudige, wijze, levenskrachtige geboden elke dag opnieuw na te leven. Tot úw eer en tot heil van mijn naaste en mijzelf!

“De hemel verhaalt van Gods majesteit, het uitspansel roemt het werk van zijn handen, de dag zegt het voort aan de dag die komt, de nacht vertelt het door aan de volgende dag.”

Psalm 19: 2 en 3

Ga eens in het gras liggen, je armen wijd uitgestrekt en kijk omhoog. Zie je de wolken, de lucht? Eindeloos gaan de wolken voort, soms drijven ze langzaam en kabbelend voort, soms worden ze opgejaagd door de harde wind. En soms zie je helemaal geen wolken, alleen een eindeloze blauwe lucht. Wat vertelt de hemel jou? Dat uitspansel, waar geen einde aan komt? Zie je ook daarin Gods majesteit? David, de dichter van psalm 19, ziet het wél. Hij zag de eindeloze voortgang van Gods werk in de hemel, het uitspansel, de immer voortgaande lijn van Gods plan met deze wereld. Hij ziet hoe ook de schepping het verhaal van Gods plan met de wereld vertelt; dag en nacht geven ze het verhaal door. Zie jij God in de wolken, in de lucht?

“Jozua liet twaalf mannen aanwijzen, één uit elke stam van Israël, en nadat hij hen bij elkaar geroepen had, zei hij tegen hen: ‘Ga voor de ark van de HEER, uw God, de Jordaan in. U moet allemaal één steen op uw schouders nemen, één voor elke stam van Israël. Ze zullen een gedenkteken voor u zijn.”

Jozua 4: 4-6

De 12 gedenkstenen moest het volk van Israël plaatsen om zo hun kinderen te vertellen wat God voor hun volk gedaan heeft. We hebben allemaal eigenlijk wel gedenkstenen. Momenten waarop we Gods werk in ons leven hebben mogen ervaren. Misschien zijn het juist momenten waarop we ons des te meer bewust waren dat God in ons leven is. Kijk eens terug in jouw leven: wat zijn punten waarop God in jouw leven heeft gewerkt? Markeer deze punten als gedenkstenen.

“Als u nu met Christus tot leven bent gewekt, streef dan naar wat boven is, waar Christus zit aan de rechterhand van God. Richt u op wat boven is, niet op wat op aarde is.”

Kolossenzen 3: 1, 2

Moeten we dromers en wolkenwandelaars worden? De dingen laten komen en gaan zoals ze nu eenmaal zijn? Nee. God heeft nooit gezegd dat we ons uit de wereld moeten terugtrekken. Het gaat God om onze binnenkant. Zoals Paulus schrijft: Richt u op wat boven is, niet op wat op aarde is. De kerk van Kolosse had te maken met tegenstanders die de buitenkant wel heel belangrijk vonden. Ze stonden onder druk om zich aan te passen aan de Joodse regels. Regels over wat je wel en niet mag eten, met wie je wel of niet mag eten, wat je wel of niet mag aanraken, welke feesten je wel en niet mag vieren. Paulus zegt: in Christus is dat allemaal niet meer belangrijk. Op die schat van boven moeten wij ons richten. Dan gaan onze binnenkant EN buitenkant veranderen.

“Jezus zei: ‘Breng ook wat van de vis die jullie daarnet gevangen hebben.’ Simon Petrus ging weer aan boord en trok het net aan land. Het zat vol grote vissen, welgeteld honderddrieënvijftig, en toch scheurde het niet. Jezus zei tegen hen: ‘Kom, eet iets.’”

Johannes 21: 10-12

Jezus kent het gevaar, dat wij zó opgaan in de taak, met de dingen waar we verantwoordelijk voor zijn, dat we denken dat het allemaal van ons afhangt. Als wij het niet doen, als ik het niet doe, dan komt er niets van terecht. Nee, zegt Jezus, ik schakel je in, breng wat van de vissen die jullie gevangen hebben, je mag je bouwsteentje bijdragen, dat is belangrijk, als christen, maar wel vanuit het besef, dat Hij de regie heeft, dat alles uiteindelijk van Hem afhangt. Wij zijn Gods medewerkers< Gods mede-arbeiders. Zie jij jezelf ook zo?

“‘Gooi het net uit aan de rechterkant van het schip,’ riep Jezus, ‘dan lukt het wel.’ Ze wierpen het net uit, en er zat zo veel vis in dat ze het niet omhoog konden trekken. De leerling van wie Jezus veel hield zei tegen Petrus: ‘Het is de Heer!’”

Johannes 21: 6-7

Gisteren lazen we dat Jezus vroeg of de vissers iets te eten hadden voor hem. Nee, was het korte antwoord. “Werp je net aan de rechterkant van het schip,” zegt Jezus dan. Dat was ongebruikelijk. De netten werden meestal aan de linkerkant uitgeworpen, aangespannen en naar de kant gesleept. Jezus doorbreekt dat. En als de leerlingen Hem gehoorzamen, blijkt het net helemaal vol met vissen te zijn. Het is niet Gods bedoeling dat je na Pasen op de oude voet verder gaat, in eigen kracht, want die schiet te kort. Bid God: Heer, wat wilt u dat wij doen? Deze geschiedenis is een wake-up call van Jezus. Wat doe jij misschien al jaren, buiten Jezus om? Durf en kun je dat te veranderen?

“Simon Petrus zei: ‘Ik ga vissen.’ ‘Wij gaan met je mee,’ zeiden de anderen. Ze stapten in de boot, maar de hele nacht vingen ze niets. Toen het al ochtend werd, stond Jezus op de oever. Maar de leerlingen wisten niet dat het Jezus was. Hij riep: ‘Hebben jullie iets te eten, jongens? ‘Nee,’ antwoordden ze.’”

Johannes 21: 3-5

Jezus leeft. Maar nu? Pakken de discipelen de draad van het oude leven weer op, door te gaan vissen? Wat zou de bedoeling zijn? Wat wil God van hen? Ze gaan het meer op maar vangen niets. Teleurstelling. Hard gewerkt en geen resultaat. En dan staat er een man aan de oever, die vraagt: hebben jullie wat te eten, jongens? De discipelen reageren kortaf met “nee”. Ziet die vreemdeling niet, dat hun netten leeg zijn? Hoe reageer jij, als een vreemdeling jou vraagt of je iets te eten hebt, terwijl het duidelijk is, dat je een lege tas hebt?

“Een van de twaalf, Tomas (dat is Didymus, ‘tweeling’), was er niet bij toen Jezus kwam. Toen de andere leerlingen hem vertelden: ‘Wij hebben de Heer gezien!’ zei hij: ‘Alleen als ik de wonden van de spijkers in zijn handen zie en met mijn vingers kan voelen, en als ik mijn hand in zijn zij kan leggen, zal ik het geloven.’”

Johannes 20: 24,25

Tomas had iets heel belangrijks gemist, een tastbaar “bewijs” van Jezus opstanding. Op die paasavond had Jezus Zijn discipelen de grote opdracht gegeven om het evangelie van kruis en opstanding wereldwijd te verkondigen. Tomas hoorde bij hen. Hij was één van ‘de elf’. Al die mensen heeft Jezus persoonlijk bezocht en ontmoet om hen in staat te stellen, te overtuigen en bekwaam te maken voor deze geweldige opdracht. Nu Tomas er is, gebeurt dat ook met Tomas. Hij mag de littekens van Jezus betasten. Maar dat hoeft voor Tomas niet meer (Johannes 20:26-31). Tomas komt tot een geweldige uitspraak. Het is een mini-geloofsbelijdenis: ‘mijn Here en mijn God’. Jezus prijst hem gelukkig. Tomas is in dit evangelie de eerste die Jezus belijdt als God. Met dat getuigenis kunnen alle discipelen straks de wereld ingaan. Het fundament van de kerk is nu compleet. Dit zien van de apostelen zal wereldwijd leiden tot geloof.

“Daarna toonde Hij hun zijn handen en zijn voeten. Omdat ze het van vreugde nog niet konden geloven en stomverbaasd waren, vroeg Hij hun: ‘Hebben jullie hier iets te eten?’ Ze gaven Hem een stuk geroosterde vis. Hij nam het aan en at het voor hun ogen op.”

Lukas 24: 40-43

Maar ook nu de Here Jezus Zelf in hun midden staat, zijn de discipelen bang en menen ze een geest te zien (Lucas 24:37). Daar heeft Jezus volgens het evangelie van Marcus wel wat van gezegd. Ze vertrouwden hun ogen en oren niet, schrijft Lucas (Lucas 24:41). De Heer geeft hen dan nog een bewijs en eet voor hun ogen een geroosterde vis op. Een geest kan niet eten. Jezus is geen geest, Hij leeft, laat zijn wonden zien en eet voor hun ogen. Geloof jij, zonder dat je dit met eigen ogen hebt gezien? De Bijbel zegt: gezegend zijn zij, die niet hebben gezien en tóch geloven. Gezegend ben jij, als je gelooft!